Als je afkickt van een verslaving, kun je daar lichamelijke ongemakken van ondervinden. Bijna altijd komen er ook geestelijke verschijnselen bij kijken: de overtuiging dat je een stof nodig hebt om te functioneren.
Er is een onderscheid te maken tussen een lichamelijke verslaving en een geestelijke verslaving. Een lichamelijke verslaving ontstaat doordat je lichaam steeds ongevoeliger wordt voor de drugs die je neemt. Hierdoor heb je steeds meer nodig om hetzelfde resultaat te krijgen.
mentale afhankelijkheid
Een geestelijke verslaving betekent dat je er van overtuigd bent dat je de drugs nodig hebt om te kunnen functioneren. Deze vorm van verslaving wordt veroorzaakt door het effect dat drugs hebben op de nucleus accumbens Wat veel drugs met elkaar gemeen hebben is dat ze de activiteit van dopamine synapsen in de nucleus accumbens verhogen, bijvoorbeeld alcohol. Dit betekent dat deze synapsen extra veel dopamine vrij maken waardoor je je heel actief en goed voelt. Dit wordt als heel prettig ervaren waardoor mensen steeds vaker een drugs gaan gebruiken.
hebberig naar drugs
Wanneer je verslaafd bent speelt het beleven van een prettige ervaring niet zo een belangrijke rol meer, het is puur het willen van de drugs. Dit komt doordat de nucleus accumbens verantwoordelijk is voor ‘het willen van iets’. Wanneer je verslaafd bent is je nucleus accumbens extra gevoelig: gesensitiseerd. Dit betekent dat je nucleus accumbens veel heftiger reageert op de drugs dan voorheen. Daarnaast worden andere hersengebieden onderdrukt waardoor je ook een sterke neiging krijgt om op zoek te gaan naar de drugs.
Wanneer je stopt met de drugs kun je door een geestelijke verslaving ook klachten krijgen zoals bijvoorbeeld slapeloosheid en depressie.